Κοιτούσε κάθε πρωί τα μούτρα του στον καθρέφτη και χαμογελούσε στρίβοντας τον λαιμό του για να πάρει καλύτερη πόζα ... κάπου εκεί στο στραβό έβλεπε τον εαυτό του, θεωρούσε ότι ήταν ένα αγύριστο κεφάλι, κάτι σαν επαναστάτης δηλαδή …
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ήταν ένα χαμένο ρεμάλι, τα ποτά, τα τσιγάρα και τα ξενύχτια του ‘φαγαν τη ζωή … όσες γυναίκες γνώρισε και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι δίπλα τους, τον πλησίαζαν μόνο όταν είχε λεφτά, τότες φωτογραφιζόταν δίπλα του σε σφικτά ενσταντανέ, οι φίλοι του επίσης το ίδιο σα να ‘χαν κάποιου είδους συναγερμό, μόλις έπιανε πέντε φράγκα τσουπ! να ‘σου τα φιλαράκια,
- «θα πάμε τσάρκα σήμερα γίγαντα;» …
Η γιαγιά του όμως τον είχε προειδοποιήσει, «πρόσεχε παιδάκι μου», του ‘λέγε,
-«γυναίκες, χαρτιά, και ποτό αν στα χέρια σου πιάσεις, γρήγορα στο δρόμο θα ψοφήσεις …»
Δεν είχε ιδιαίτερη ομοιοκαταληξία ο λόγος της γιαγιάς του. οπότε θεωρούσε ότι ήταν λόγια του αέρα …
Κάποια στιγμή στην ζωή του έπιασε ΧΟΝΤΡΑ λεφτά, τούβλα ολάκερα, τόσα πολλά που μπορούσες να χτίσεις την Notre-Dame de Paris, προβληματίστηκε, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του. Αποφάσισε να αλλάξει «επενδυτική» τακτική, αλλά και γενικότερα το είδε ως ευκαιρία να αλλάξει τρόπο ζωής … αγόρασε μετοχές που του πρότεινε κάποιος αναλυτής, εννοείτε στο κέντρο του κόσμου, στην Wall Street …
… έξυνε το σαγόνι του κοιτώντας το ταβάνι και αναρωτιόταν …
-«παλιά με πολύ λιγότερα λεφτά τουλάχιστον γαμούσα κάπου - κάπου …τώρα που στο διάολο είναι αυτός ο «αναλυτής» για να ξαλαφρώσει ο πούτσος μου;»
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ήταν ένα χαμένο ρεμάλι, τα ποτά, τα τσιγάρα και τα ξενύχτια του ‘φαγαν τη ζωή … όσες γυναίκες γνώρισε και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι δίπλα τους, τον πλησίαζαν μόνο όταν είχε λεφτά, τότες φωτογραφιζόταν δίπλα του σε σφικτά ενσταντανέ, οι φίλοι του επίσης το ίδιο σα να ‘χαν κάποιου είδους συναγερμό, μόλις έπιανε πέντε φράγκα τσουπ! να ‘σου τα φιλαράκια,
- «θα πάμε τσάρκα σήμερα γίγαντα;» …
Η γιαγιά του όμως τον είχε προειδοποιήσει, «πρόσεχε παιδάκι μου», του ‘λέγε,
-«γυναίκες, χαρτιά, και ποτό αν στα χέρια σου πιάσεις, γρήγορα στο δρόμο θα ψοφήσεις …»
Δεν είχε ιδιαίτερη ομοιοκαταληξία ο λόγος της γιαγιάς του. οπότε θεωρούσε ότι ήταν λόγια του αέρα …
Κάποια στιγμή στην ζωή του έπιασε ΧΟΝΤΡΑ λεφτά, τούβλα ολάκερα, τόσα πολλά που μπορούσες να χτίσεις την Notre-Dame de Paris, προβληματίστηκε, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του. Αποφάσισε να αλλάξει «επενδυτική» τακτική, αλλά και γενικότερα το είδε ως ευκαιρία να αλλάξει τρόπο ζωής … αγόρασε μετοχές που του πρότεινε κάποιος αναλυτής, εννοείτε στο κέντρο του κόσμου, στην Wall Street …
… έξυνε το σαγόνι του κοιτώντας το ταβάνι και αναρωτιόταν …
-«παλιά με πολύ λιγότερα λεφτά τουλάχιστον γαμούσα κάπου - κάπου …τώρα που στο διάολο είναι αυτός ο «αναλυτής» για να ξαλαφρώσει ο πούτσος μου;»
20/03 23:57 elenitsa 1
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναποδα επρεπε να το θεσεις το ερωτημα στο τελος.Το τελικο "μου",μαλλον "του" επρεπε να ειναι.