Τα χίλια χρώματα της ζωής ...

Αγαπητοί καλό σας βράδυ…

Είχα στο μυαλό μου να ασχοληθώ με δίπολα γιατί αυτά τριγύριζαν στο μυαλό μου εκείνο τον καιρό … την Κυριακή, 7 Οκτωβρίου 2007 στις 13:50 κατέθεσα την πρώτη μου σκέψη για την αντίληψη του άσπρου – μαύρου ... έκτοτε πολλές εμπειρίες και καταστάσεις άνοιξαν το μυαλό μου προς την κατεύθυνση των χρωμάτων …

Ναι … αγαπητοί δεν υπάρχουν δίπολα, διλλήματα, άσπρα – μαύρα … η ζωή έχει χίλια χρώματα

Το απόλυτο πάντα οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και σε λάθος πράξεις … πολλές φορές ολόκληροι λαοί καίγονται κάτω από το μεγάλο ψέμα της απόλυτης αλήθειας …

Δείτε τους παρακάτω δυο πινάκες… πόση διαφορά στα συναισθήματα σας κάνουν τα χρώματα; Αλλάζουν όλη την αντίληψη σας για την εικόνα .., ναι ή όχι αγαπητοί;




Μιας και μιλάμε για χρώματα ας αποδώσουμε τιμή σε έναν μεγάλο ζωγράφο από τους πρώτους ιμπρεσιονιστές και εμπνευστή του όρου Ιμπρεσιονισμός.

Για όσους αναρωτιούνται ο Claude Monet το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, Ηλιοβασίλεμα).

Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ, ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Louis Leroy στην χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) για πρώτη φορά.

Ζήστε την στιγμή και αφήστε τις έννοιες στην άκρη!

ΥΓ. και αν χάνουμε και μερικά χιλιάρικα δεν χάλασε ο κόσμος … τα λεφτά είναι δανεικά! (Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες μάγκες!)

Εικόνες:
Claude Monet
1. Water Garden and the Japanese Footbridge
2. Water-Lily Pond and Weeping Willow
3 & 4 The Magpie
5. Impression, Soleil Levant

Χάνω … αλλά μ’ αρέσει!

Αγαπητοί καλή σας εσπέρα!
Έχω καιρό να δημοσιεύσω τις σκέψεις μου … δεν είχα την πολυτέλεια του χρόνου λόγω προσωπικών ασχολιών … έρχομαι λοιπόν τώρα την αποφράδα τούτη μέρα να εκφράσω κάποιες σκέψεις και συναισθήματα που ίσως οδηγήσουν σε απόφαση …
Πάντα πίστευα ότι πρώτα θα έπιανα τον Μαρξ και μετά τον Μπακούνιν, αλλά οι καιροί πάντα φέρνουν το διαφορετικό, καλό ή κακό, ο χρόνος, μοναχικός κριτής, πάντα δείχνει, ήρθε λοιπόν η ώρα να ασχοληθούμε με έναν άλλο «παίκτη», τον Adam Smith … Στο σύγγραμμά του «Θεωρία των Αισθημάτων» ο Smith παρουσιάζει μια θεωρία για την κοινωνική πράξη σε σχέση με τα συναισθήματα … πρώτα έγραψε για συναισθήματα ο «παίκτης» και μετά την Βίβλο του Φιλελευθερισμού το «An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations».

Από την «Θεωρία των Αισθημάτων» μεταφράζω ελεύθερα, καθώς δεν έχω βρει ελληνική έκδοση ένα κομμάτι του έργου του:

«Όταν το πρόσωπο που ενδιαφέρεται για μας και είναι ευτυχές με τη συμπάθεια μας, πονάει από την ανάγκη της (συμπάθειας μας), έτσι και ‘μείς, φαίνετε να ευχαριστιόμαστε όταν συμπάσχουμε μαζί του και πονάμε όταν δεν μπορούμε να το κάνουμε. Τρέχουμε όχι μόνο για να συγχαρούμε την επιτυχία αλλά και για να συλλυπηθούμε την αποτυχία. Η ευχαρίστηση που νοιώθουμε κουβεντιάζοντας με κάποιον με τον οποίο μπορούμε να συμμεριστούμε όλα τα πάθη της καρδιάς του, φαίνεται να αξίζει περισσότερο από τις επιπτώσεις του πόνου και της θλίψης που μας επηρεάζει για την αντίληψη της κατάστασής του.»

«As the person who is principally interested in any event is pleased with our sympathy, and hurt by the want of it, so we, too, seem to be pleased when we are able to sympathize with him, and to be hurt when we are unable to do so. We run not only to congratulate the successful, but to condole with the afflicted; and the pleasure which we find in the conversation of one whom in all the passions of his heart we can entirely sympathize with, seems to do more than compensate the painfulness of that sorrow with which the view of his situation affects us. »

Smith, Adam
The Theory of Moral Sentiments
Part I
Of the Propriety of Action
Consisting of Three Sections
Section I Of the Sense of Propriety
Chap. I Of Sympathy
I.I.19

Title: The Theory of Moral Sentiments
Published: London: A. Millar, 1790. Sixth edition.
First published: 1759.

Για το πλήρες κείμενο ακολουθείστε τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.econlib.org/Library/Smith/smMS.html

Προμηθευτείτε αιμοστατικά και κάντε το «σταυρό» σας σαν καλά παιδάκια!

Μη ξεχνάτε να καλοπερνάτε ωρέ!

Ο Τρυγητός ...

Αγαπητοί καλή σας ημέρα!

Όστις έχει βιώσει τον κύκλο των εργασιών που εκτελούνται εις τους αγρούς, εις τας διάφορας εποχάς του έτους, θα πρέπει να γνωρίζει ότι βρισκόμαστε στην εποχή του τρυγητού ή καλύτερον εις το τέλος αυτού. Λίγα είναι ακόμη τα όψιμα πρέμνα που αναμένουν να συγκομισθούν, οι δε καρποί των, ισχνοί, όψιμοι, με ολοένα μειούμενη περιεκτικότητα εις σάκχαρα λόγω του ψύχους.

Η περίοδος του τρυγητού λήγει σε λιγότερο από μια βδομάδα … κι όμως, εις άλλας περιοχάς των Βαλκανίων η συγκομιδή συνεχίζεται … εις Μολδαβίαν, ξακουστή εν τη υφηλίω για την ποιότητα των οίνων της και του αποστάγματος αυτού, (γαλλιστί: cognac), η συγκομιδή συνεχίζεται … Καλάθια παραγεμισμένα με σταφύλια … ράγες μεγάλες και τρυφερές, άνευ γιγάρτων, απαλές στην αφή, ερυθρού χρώματος, με αραιούς πλην μεστωμένους καλλίβοτρυς, να εξέχουν από τις άκρες των καλαθιών, χαρούμενες κορασίδες κουβαλούν πρόθυμα το εν λόγω φορτίο και το αποθέτουν πλησίον των ραγοσπαστήρων … αι κορασίδες είναι χαρούμενες διότι η εσοδεία πήγε καλά, τούτο σημαίνει περισσότερα χρήματα, περισσότερα αγαθά, περισσότερη ευτυχία …

Αλλά … Φευ! Μολδαβέζα κορασίδα, καλλίπυγος, ήλπιζε εις μεγαλύτερο εισόδημα, μη γνωρίζουσα τα τεκταίνομενα εν χρηματιστηρίοις της Νέας Υόρκης … η τιμή των στέμφυλων κατέρρευσε! Εν μια νυκτί! Αι εσοδείες σταφυλιών όλης της υφηλίου είχον άνευ προηγουμένου παραγωγή! Άλλες, χιλιάδες καλλίπυγες κορασίδες εν τη υφηλίω, ονειρευόντουσαν περισσότερη ευτυχία μέσω της απόκτησης υλικών αγαθών … και αυτές εξαπατήθησαν! Οποία απογοήτευσης! Η απογοήτευσης πλήρωσε την ψυχή της εν λόγω δεσποινίδος!

Τι μπορούμε υμείς αγαπητοί να πούμε γι’ αυτό;

Εκτός από τις συνηθισμένες μαλακίες που λέμε συνήθως για να μεταφέρουμε τα λάθη των επιλογών μας σε ξένες πλάτες;

Εεεεεεεεεεεεεε;

Εικόνες:
1. Moldova, Codru Region.
2. Moldova, Southern Region

Δίπολον Νο1: Ποσότητα ή Ποιότητα;

Αυτή είναι η πρώτη από μια σειρά δημοσιεύσεων που έχω στο μυαλό μου, όπου θα επανέρχομαι από καιρού εις καιρόν ασχολούμενος με δίπολα.





















Το δίπολο αυτό είναι ίσως το ερώτημα της εποχής μας. Μπορείς να το «κολλήσεις» παντού:
Στο φαγητό: ΜΑC ή ο Μήτσος της γειτονιάς;
Στις ταινίες: Multiplex με άπειρες χολιγουντιανές υπερβολές ή κάποιος ποιοτικός κινηματογράφος;
Στον τύπο: ένα καλό άρθρο ή ο ένας τόνος τυπωμένου χαρτιού που φορτωνόμαστε κάθε Κυριακή;

Όμως πουθενά, μα πουθενά, αλλού δεν κολλάει καλύτερα από την μεγάλη Ιντερνετική οικογένεια ή τον συλλογικό νου, όπως μου αρέσει να αποκαλώ το Ιντερνέτ. Οι περισσότεροι από μας όταν ψάχνουμε συγκεκριμένες πληροφορίες στο Ιντερνέτ αισθανόμαστε απογοήτευση γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε έναν τεράστιο αριθμό ιστοσελίδων που είτε είναι άσχετες είτε οι πληροφορίες τους είναι φτωχές και παίρνει πάρα πολύ χρόνο για να εντοπίσουμε μια καλή, μια ιστοσελίδα με ποιότητα. Ο μέσος χρήστης απογοητεύεται, βαριέται και κολλάει στην πρώτη, (δεύτερη, τρίτη … εβδομηκοστή πέμπτη), άσχετη σελίδα … είναι η νίκη της ποσότητας έναντι της ποιότητας.

Τελικά όμως είναι όντως δίπολο; Μήπως μπορεί να συνδυαστεί η ποσότητα με την ποιότητα;

Όταν μου ήρθε η πρώτη σκέψη να γράψω για την ποσότητα και την ποιότητα, πριν από μια εβδομάδα, γινόταν αρκετή συζήτηση στα blogs για την ποιότητα του περιεχομένου τους, τώρα βλέπω ότι είναι δυνατόν να συγκεραστούν αυτές οι δυο έννοιες και αρκετοί συνbloggers το έχουν καταφέρει. Είμαι σίγουρος ότι πάμε καλά και ελπίζω στην συνεχή βελτίωση αυτού του ιστότοπου.

Να είστε όλοι καλά.

ΥΓ: πριν αναρωτηθεί κανείς εάν προβάλω την Playmate of the Year ως την ποιότητα έναντι των φωτογραφιών του Spencer Tunick, εξηγούμαι ότι πρόκειται για εικονοπαίγνιο.

Εικόνες:
1η: Sarah Jean Underwood - Playboy magazine’s 2007 Playmate of the Year.
2η: Spencer Tunick - Installation in Dοsseldorf 6 August 2006.

Έχουν συναισθήματα οι καρχαρίες;

Καλημέρα αγαπητοί!

Ανάμικτα τα συναισθήματα, αγαπητοί μου, μετά την χθεσινή συνεδρίαση της 27ης του Σεπτέμβρη του 2007 … ίσως της σημαντικότερης εδώ και τέσσερα χρόνια … δεν άντεχα να την παρακολουθώ, γι’ αυτό και προτίμησα την παρέα αγαπημένων μου φίλων μετά μεζεδακίων και κράσου εις την πλατεία της μικρής μου πόλης… πανέμορφη μέρα η χθεσινή … ο φθινοπωρινός ήλιος χάιδευε τις αισθήσεις και γλυκά συναισθήματα κατέκλυζαν το μυαλό μου … ξέχασα την ψυχρή λογική, τα stop loss, τους ώμους και τα κεφάλια, τις κούπες και τα πιατάκια... είχα σχεδόν ξεχάσει εντελώς τα τεκταινόμενα εν αγοραίς όταν παρατήρησα ένα ... συνηθισμένο φαινόμενο ...

Τα περιστέρια της πλατείας. Πόσο συγχρονισμένα ήταν! Όποτε κάποιος σκόρπιζε λίγους σπόρους όλα μαζί, ως ένα!, κατέβαιναν από το ορμητήριο τους, εάν κάποιος τα τρόμαζε όλα μαζί επέστρεφαν στην ασφάλεια της κεραμοσκεπούς στέγης. Οποίος συντονισμός! Είχα διαβάσει πρόσφατα, το καλοκαίρι, ένα άρθρο, (νομίζω στο Έψιλον της Κυριακάτικης), όπου περιέγραφε τις συντονισμένες κινήσεις των ψαριών, της ρέγγας συγκεκριμένα, αλλά για να καταλαβαίνουμε που το πάμε νομίζω πως και η μαρίδα συμπεριφέρεται το ίδιο...συντονισμένα ... εάν θυμάμαι καλά στο άρθρο περιγραφόταν ο στιγμιαίος και συντονισμένος τρόπος αντίδρασης των ψαριών στα εξωτερικά ερεθίσματα ως κάτι πέρα από το ένστικτο ... ως συλλογικό συναίσθημα ...

Ας επιστρέψουμε στα περιστέρια ... ίδια ακριβώς συμπεριφορά είχαν τα περιστέρια της μικρής μου πόλης με αυτά της Trafalgar Square... είμαι σίγουρος πως την ίδια συμπεριφορά έχουν και τα περιστέρια του Central Park, της Κόκκινης πλατείας, του Συντάγματος ή της Tiananmen... συλλογικό συναίσθημα ... όπως αυτό της μαρίδας ...

Τα παραπάνω είναι αφιερωμένα σε όσους πιστεύουν ότι δεν ανήκουν στην τάξη του συμπαθούς μικρού ψαριού. Το ερώτημα είναι ... έχουν συναισθήματα οι καρχαρίες;

Sense and sensibility

Καλημέρα!

Θέλω να αναφέρω έναν όρο που χρησιμοποιείται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια στο χώρο των επιχειρήσεων ... συναισθηματική νοημοσύνη ... όταν το πρωτοάκουσα σκέφτηκα ότι ήταν ακόμη ένα φθηνό αμερικάνικο κόλπο για να μας πάρουν τα λεφτά με βιβλία και σεμινάρια, αφού το έψαξα (και πλήρωσα για βιβλία και σεμινάρια ; ) ), κατέληξα ότι όντως υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από αυτό. Γιατί τα γραφώ όλα αυτά; Είναι πρόλογος για να αναφέρω έναν παλαιότερο όρο που ταιριάζει περισσότερο στο σινάφι μας ... συλλογικό συναίσθημα ...

Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες εκεί έξω που νιώθουν σαν εμένα ... τελικώς η ηδονή που νιώθουμε στην απώλεια ή στο κέρδος δεν διαφέρει και πολύ ...

Όλοι ξέρουμε από τους παλαιότερους σοφούς των αγορών κάποιους χρυσούς κανόνες που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα και την σκέψη, όλοι προτάσσουν την λογική ενάντια στο συναίσθημα: να λειτουργείς με ψυχρή λογική, μη παρασύρεσαι από τα συναισθήματα σου κτλ. Θέλω να καταλήξω πως είναι σχεδόν αδύνατο να κινείσαι στην αγορά με ψυχρή λογική, χωρίς συναίσθημα, δίχως φόβο, χαρά ή λύπη, σαν μηχανή. Εάν κάποιος έχει πετύχει να ασχολείται καθημερινά με την αγορά κινούμενος μόνο με την λογική και τους υπολογισμούς του, τότε τον λυπάμαι γιατί χάνει ένα μεγάλο κομμάτι της ευχαρίστησης που μπορεί να πάρει από αυτό το παιχνίδι.

Ο καθένας έχει τα δικά του μοναδικά όνειρα, όμως νιώθω πως όλοι είμαστε συνταξιδιώτες στο όνειρο του καθενός ...

Καλησπέρα!

Αντί πρελουδίου ...

Αντί πρελουδίου *:

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ γιατί είσ' ωραία
Σ' αγαπώ γιατί είσ' εσύ

Αγαπώ, αγαπώ κι όλο τον κόσμο
γιατί ζεις κι εσύ μαζί

Το παράθυρο κλεισμένο
το παράθυρο κλειστό

Άνοιξε, άνοιξε το ένα φύλο
την εικόνα σου να δω

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ γιατί είσ' ωραία
Σ' αγαπώ γιατί είσ' εσύ

*
1. μουσικό κομμάτι που λειτουργεί ως προοίμιο (εισαγωγή), σε μουσικό έργο.
2. (κατ' επέκταση) προοίμιο, προανάκρουσμα, τα προκαταρκτικά μια πράξης

Καλησπέρα…