Έχουν συναισθήματα οι καρχαρίες;

Καλημέρα αγαπητοί!

Ανάμικτα τα συναισθήματα, αγαπητοί μου, μετά την χθεσινή συνεδρίαση της 27ης του Σεπτέμβρη του 2007 … ίσως της σημαντικότερης εδώ και τέσσερα χρόνια … δεν άντεχα να την παρακολουθώ, γι’ αυτό και προτίμησα την παρέα αγαπημένων μου φίλων μετά μεζεδακίων και κράσου εις την πλατεία της μικρής μου πόλης… πανέμορφη μέρα η χθεσινή … ο φθινοπωρινός ήλιος χάιδευε τις αισθήσεις και γλυκά συναισθήματα κατέκλυζαν το μυαλό μου … ξέχασα την ψυχρή λογική, τα stop loss, τους ώμους και τα κεφάλια, τις κούπες και τα πιατάκια... είχα σχεδόν ξεχάσει εντελώς τα τεκταινόμενα εν αγοραίς όταν παρατήρησα ένα ... συνηθισμένο φαινόμενο ...

Τα περιστέρια της πλατείας. Πόσο συγχρονισμένα ήταν! Όποτε κάποιος σκόρπιζε λίγους σπόρους όλα μαζί, ως ένα!, κατέβαιναν από το ορμητήριο τους, εάν κάποιος τα τρόμαζε όλα μαζί επέστρεφαν στην ασφάλεια της κεραμοσκεπούς στέγης. Οποίος συντονισμός! Είχα διαβάσει πρόσφατα, το καλοκαίρι, ένα άρθρο, (νομίζω στο Έψιλον της Κυριακάτικης), όπου περιέγραφε τις συντονισμένες κινήσεις των ψαριών, της ρέγγας συγκεκριμένα, αλλά για να καταλαβαίνουμε που το πάμε νομίζω πως και η μαρίδα συμπεριφέρεται το ίδιο...συντονισμένα ... εάν θυμάμαι καλά στο άρθρο περιγραφόταν ο στιγμιαίος και συντονισμένος τρόπος αντίδρασης των ψαριών στα εξωτερικά ερεθίσματα ως κάτι πέρα από το ένστικτο ... ως συλλογικό συναίσθημα ...

Ας επιστρέψουμε στα περιστέρια ... ίδια ακριβώς συμπεριφορά είχαν τα περιστέρια της μικρής μου πόλης με αυτά της Trafalgar Square... είμαι σίγουρος πως την ίδια συμπεριφορά έχουν και τα περιστέρια του Central Park, της Κόκκινης πλατείας, του Συντάγματος ή της Tiananmen... συλλογικό συναίσθημα ... όπως αυτό της μαρίδας ...

Τα παραπάνω είναι αφιερωμένα σε όσους πιστεύουν ότι δεν ανήκουν στην τάξη του συμπαθούς μικρού ψαριού. Το ερώτημα είναι ... έχουν συναισθήματα οι καρχαρίες;