Μια εποχή στην κόλαση

Μια εποχή στην κόλαση (απόσπασμα)

"Αν θυμάμαι καλά, κάποτε, ήταν η ζωή μου έκπαγλη γιορτή που άνοιγαν όλες οι καρδιές και όλα τα κρασιά κυλούσαν.

Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου και τη βρήκα πικρή και τη βλαστήμησα.

Οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη.

Δραπέτευσα. Ω Μάγισσες, Μιζέρια, Μίσος, εσείς θα διαφυλάξετε το θησαυρό μου.

Κατόρθωσα να σβήσω από το λογικό μου κάθε ελπίδα ανθρώπινη. Μ' ύπουλο σάλτο, χίμηξα σα θηρίο πάνω σ' όλες τις χαρές να τις σπαράξω. Επικαλέστηκα τους δήμιους να δαγκάσω, πεθαίνοντας, τα κοντάκια των όπλων τους. Επικαλέστηκα κάθε Οργή και Μάστιγα να πνιγώ στο αίμα, στην άμμο. Η απόγνωση ήταν ο θεός μου. Κυλίστηκα στη λάσπη. Στέγνωσα στον αέρα του εγκλήματος. Ξεγέλασα την τρέλα.

Κι' η άνοιξη μου προσκόμισε το φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου.

Μα τώρα τελευταία, πριν τα τινάξω για καλά, λέω ν' αποζητήσω το κλειδί του αρχαίου συμπόσιου μήπως βρω ξανά την όρεξή μου.

Το κλειδί αυτό είν' η συμπόνια. Η έμπνευση τούτη δείχνει πως ονειρεύτηκα.

«Θα μείνεις ύαινα...». ολολύζει ο διάβολος : και με στεφανώνει με πλήθος ιλαρές παπαρούνες. «Φτάσε στο θάνατο μ' όλες τις αχαλίνωτες ορέξεις σου, τη φιλαυτία σου, και κάθε ασυγχώρητο αμάρτημα !»

Αχ ! απηύδησα. Αλλά, Σατανά, φίλτατέ μου, να χαρείς, όχι βλοσυρές ματιές. Περιμένω μερικές βδεληρότητες, αναδρομικά. Ωστόσο, για σάς, τους εραστές της απουσίας του περιγραφικού η διδακτικού ύφους σ' έναν συγγραφέα, για σάς αποσπώ τις λίγες ελεεινές αυτές σελίδες από το σημειωματάριο ενός κολασμένου. "

Arthur Rimbaud



Στίχοι: Arthur Rimbaud
Μουσική: Τρύπες
Εκτέλεση: Τρύπες
Δίσκος: Υπέροχο Τίποτα

Εδώ υπάρχει όλο το έργο στα γαλλικά και στα αγγλικά: http://www.mag4.net/Rimbaud/poesies/Season.html

links in Greek:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%8E
http://www.mikri-arktos.gr/ekdoseis/book011/subsection001.php

links in English:

http://www.mag4.net/Rimbaud/poesies/Season.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Arthur_Rimbaud
http://www.poets.org/poet.php/prmPID/1268

video by freeagle at: http://www.youtube.com/watch?v=uINAmqyr8nU

artwork: William-Adolphe Bouguereau, Dante et Virgile aux Enfers, (Dante And Virgil In Hell),1850. at: http://www.1st-art-gallery.com/William-Adolphe-Bouguereau/Dante-Et-Virgile-Au-Enfers-(dante-And-Virgil-In-Hell).html

Ξημερώνει

Η βρεγμένη τύρφη κολλούσε στρώματα-στρώματα στις γυμνές του πατούσες, σε κάθε του βήμα τα πόδια του βάραιναν, όταν δεν μπορούσε πια να περπατήσει σταματούσε και καθάριζε τα πόδια του, τότε σήκωνε το κεφάλι και κοιτούσε πάντα προς την ανατολή, είτε ήταν μπροστά του, είτε ήταν πίσω του. Ήταν ένα παράξενο παιδί, από μικρός δούλευε για να τα βγάλει πέρα, μα ποτέ δε παραπονιότανε γιατί στους δικούς του κόσμους πάντα μπορούσε και χανόταν, στα χωράφια στο χωριό με τα χώματα πάλευε κι όταν πρόκοψε να σπουδάσει, όχι που το ‘θελε κανείς αλλά να, τα κατάφερε και ‘κει, στην λαχαναγορά ξεφόρτωνε καφάσια κάθε ξημέρωμα, έβλεπε πάντα το ξημέρωμα, δεν το επεδίωκε αλλά ίσως υποσυνείδητα να το ‘ψαχνε, μα ήταν πάντα υπέροχο το ξημέρωμα.

Ο καιρός είναι ένας γαμημένος σύμβουλος …

Τα χρόνια πέρασαν, το ξημέρωμα το ‘χασε, το ωράριο άλλαξε και η δουλειά επίσης, δεν κουβάλαγε πια τίποτα και γιατί πληρωνόταν αναρωτιόταν ώρες-ώρες. Καινούργια κουσούρια τον βρήκαν, όλη την ώρα σκεφτόταν την δουλειά και τα κίτρινα χαρτάκια που πολλαπλασιάζονταν σαν τις κατσαρίδες. Έχασε την επαφή του με το ξημέρωμα.

Μερικές φορές έκλεινε τα μάτια και ένοιωθε τα πόδια του δροσερά, η καλοκαιρινή δροσιά τον τύλιγε μέσα στην κάψα του μεσημεριού, μισάνοιγε τα μάτια του και κλεφτοκοιτούσε την χαραυγή μέσα από καλαμπόκια και καπνόφυλλα, ξυπόλυτος στη λάσπη.



Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.

photo by freeagle “corn fields” at: http://picasaweb.google.com/freeagler/MyPhotos#5357631142081965266

video by aeriko2008 at: http://www.youtube.com/watch?v=a_ztRUlKdmE&feature=related

lyrics at: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5092

χαϊκού

μες την κάψα και την υγρασία των ημερών ένα καλοκαιρινό χαϊκού

οι μικρές λέξεις
χρώματα του ουρανού
καυτά κόκκινα


photo by freeagle “ανοιχτά της Σαμοθράκης” at: http://picasaweb.google.com/freeagler/MyPhotos#5357631208971728962

Αγκυλώσεις

Πέρα και κάτω απ' των βουνών τις απάτητες κορυφές, εκεί που μόνο αετοί φωλιάζουν, σε μια πλαγιά απότομη που πόδι δεν την πιάνει και βλέμμα δεν ζυγώνει, στέκει δυο χρόνια τώρα μια άγρια τριανταφυλλιά. Κάτω από μια κόχη φύτρωσε, τους τρυφερούς βλαστούς της γενναία και γρήγορα προς τον ήλιο σαν χέρια άπλωσε, μεγάλωσε και στέκει τώρα εκεί με άνθη φορτωμένη. Κανείς δεν την έχει δει, κανείς τα όμορφα λουλούδια της δεν θαύμασε, κανείς το γλυκό άρωμα τους δεν μύρισε. Ο χρόνος δεν θα την φθείρει και ούτε κανείς θα την πληγώσει, μα και κανείς ποτέ δεν θα το ξέρει ...

Μια πανέμορφη άγρια τριανταφυλλιά θα με κυκλώνει άφθαρτη και όσο ζω θα μ’ αγκυλώνει ...