Έχουν συναισθήματα οι καρχαρίες;

Καλημέρα αγαπητοί!

Ανάμικτα τα συναισθήματα, αγαπητοί μου, μετά την χθεσινή συνεδρίαση της 27ης του Σεπτέμβρη του 2007 … ίσως της σημαντικότερης εδώ και τέσσερα χρόνια … δεν άντεχα να την παρακολουθώ, γι’ αυτό και προτίμησα την παρέα αγαπημένων μου φίλων μετά μεζεδακίων και κράσου εις την πλατεία της μικρής μου πόλης… πανέμορφη μέρα η χθεσινή … ο φθινοπωρινός ήλιος χάιδευε τις αισθήσεις και γλυκά συναισθήματα κατέκλυζαν το μυαλό μου … ξέχασα την ψυχρή λογική, τα stop loss, τους ώμους και τα κεφάλια, τις κούπες και τα πιατάκια... είχα σχεδόν ξεχάσει εντελώς τα τεκταινόμενα εν αγοραίς όταν παρατήρησα ένα ... συνηθισμένο φαινόμενο ...

Τα περιστέρια της πλατείας. Πόσο συγχρονισμένα ήταν! Όποτε κάποιος σκόρπιζε λίγους σπόρους όλα μαζί, ως ένα!, κατέβαιναν από το ορμητήριο τους, εάν κάποιος τα τρόμαζε όλα μαζί επέστρεφαν στην ασφάλεια της κεραμοσκεπούς στέγης. Οποίος συντονισμός! Είχα διαβάσει πρόσφατα, το καλοκαίρι, ένα άρθρο, (νομίζω στο Έψιλον της Κυριακάτικης), όπου περιέγραφε τις συντονισμένες κινήσεις των ψαριών, της ρέγγας συγκεκριμένα, αλλά για να καταλαβαίνουμε που το πάμε νομίζω πως και η μαρίδα συμπεριφέρεται το ίδιο...συντονισμένα ... εάν θυμάμαι καλά στο άρθρο περιγραφόταν ο στιγμιαίος και συντονισμένος τρόπος αντίδρασης των ψαριών στα εξωτερικά ερεθίσματα ως κάτι πέρα από το ένστικτο ... ως συλλογικό συναίσθημα ...

Ας επιστρέψουμε στα περιστέρια ... ίδια ακριβώς συμπεριφορά είχαν τα περιστέρια της μικρής μου πόλης με αυτά της Trafalgar Square... είμαι σίγουρος πως την ίδια συμπεριφορά έχουν και τα περιστέρια του Central Park, της Κόκκινης πλατείας, του Συντάγματος ή της Tiananmen... συλλογικό συναίσθημα ... όπως αυτό της μαρίδας ...

Τα παραπάνω είναι αφιερωμένα σε όσους πιστεύουν ότι δεν ανήκουν στην τάξη του συμπαθούς μικρού ψαριού. Το ερώτημα είναι ... έχουν συναισθήματα οι καρχαρίες;

Sense and sensibility

Καλημέρα!

Θέλω να αναφέρω έναν όρο που χρησιμοποιείται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια στο χώρο των επιχειρήσεων ... συναισθηματική νοημοσύνη ... όταν το πρωτοάκουσα σκέφτηκα ότι ήταν ακόμη ένα φθηνό αμερικάνικο κόλπο για να μας πάρουν τα λεφτά με βιβλία και σεμινάρια, αφού το έψαξα (και πλήρωσα για βιβλία και σεμινάρια ; ) ), κατέληξα ότι όντως υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από αυτό. Γιατί τα γραφώ όλα αυτά; Είναι πρόλογος για να αναφέρω έναν παλαιότερο όρο που ταιριάζει περισσότερο στο σινάφι μας ... συλλογικό συναίσθημα ...

Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες εκεί έξω που νιώθουν σαν εμένα ... τελικώς η ηδονή που νιώθουμε στην απώλεια ή στο κέρδος δεν διαφέρει και πολύ ...

Όλοι ξέρουμε από τους παλαιότερους σοφούς των αγορών κάποιους χρυσούς κανόνες που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα και την σκέψη, όλοι προτάσσουν την λογική ενάντια στο συναίσθημα: να λειτουργείς με ψυχρή λογική, μη παρασύρεσαι από τα συναισθήματα σου κτλ. Θέλω να καταλήξω πως είναι σχεδόν αδύνατο να κινείσαι στην αγορά με ψυχρή λογική, χωρίς συναίσθημα, δίχως φόβο, χαρά ή λύπη, σαν μηχανή. Εάν κάποιος έχει πετύχει να ασχολείται καθημερινά με την αγορά κινούμενος μόνο με την λογική και τους υπολογισμούς του, τότε τον λυπάμαι γιατί χάνει ένα μεγάλο κομμάτι της ευχαρίστησης που μπορεί να πάρει από αυτό το παιχνίδι.

Ο καθένας έχει τα δικά του μοναδικά όνειρα, όμως νιώθω πως όλοι είμαστε συνταξιδιώτες στο όνειρο του καθενός ...

Καλησπέρα!