Σάββατο 14 Μαρτίου 2009
neon lights
Ο αέρας μύριζε υγρά φύλλα, περπατούσε στην άσφαλτο με τα φώτα από νέον να γυαλίζουν πάνω της, χάιδευαν φιλήδονα τον δρόμο του κι όμως ταυτόχρονα απομακρυνόταν, σε κάθε βήμα του έφευγαν ένα βήμα πιο πέρα, ήξερε πως δεν θα έφτανε στο φως ποτέ, οπότε δεν βιαζόταν, χαμήλωνε το βλέμμα του και έσερνε τα πόδια του, όπως κάθε βράδυ, προς τα εκεί που νόμιζε πως ήταν το σπίτι του …
… πως είχε φτάσει ως εδώ; μυστήριο μέγα για τους απ’ έξω … όλα ήταν στρωμένα … σπουδές, δουλειά, γυναίκα … τι του ‘μενε; Να κουκουλωθεί και να αποκτήσει κάνα-δυο κουτσούβελα …
Σκόνταψε στην υγρή άσφαλτο αλλά δεν έπεσε, έκανε μερικά ακροβατικά και στάθηκε όρθιος, στο πεζοδρόμιο περπατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα, του ‘ριξε μια φαρμακερή ματιά, αυτός ξαναβρίσκοντας τον βηματισμό του χαμογέλασε και είπε:
- πάντα σκοντάφτω στο ίσιωμα …
… πως είχε φτάσει ως εδώ; μυστήριο μέγα για τους απ’ έξω … όλα ήταν στρωμένα … σπουδές, δουλειά, γυναίκα … τι του ‘μενε; Να κουκουλωθεί και να αποκτήσει κάνα-δυο κουτσούβελα …
Σκόνταψε στην υγρή άσφαλτο αλλά δεν έπεσε, έκανε μερικά ακροβατικά και στάθηκε όρθιος, στο πεζοδρόμιο περπατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα, του ‘ριξε μια φαρμακερή ματιά, αυτός ξαναβρίσκοντας τον βηματισμό του χαμογέλασε και είπε:
- πάντα σκοντάφτω στο ίσιωμα …
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14/03 22:48 τσέρουλας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα φίλε μας αετέ .
14/03 22:53 freeagle
καλησπέρα φίλε τσέρουλα