Είναι οι στιγμές ατέλειωτες
η μοναξιά φυλακή και ευκαιρία
οι αμαρτίες μου αμέτρητες
και η εξιλέωση μια ουτοπία
-Σμπαράλια η ζωή μου φίλε, μαζεύω τα κομμάτια και πίσω μου σκορπίζονται τα πάντα, σαν φύλλα στον φθινοπωρινό αέρα.
-Ναι ε; Έχεις όλες αυτές τις ατυχίες και είσαι και μόνος, αλήθεια πως αντέχεις μοναχός;
-Όπως κάνει κι ο φτωχός
-Πως;
-Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς
-Κι αυτό που λένε ότι «θα γυρίσει ο τροχός»;
-Έχω πολύ καιρό να γαμήσω φίλε … ξέρεις αυτό το κολλητό τζιν σε κάνει πολύ σέξι …
Η ζέβρα Ανθή και το γήπεδο γκολφ, 2/2/17
-
Περνάγαμε ήσυχα τον καιρό μας κάνοντας τεχνητές αναπνοές ο ένας στον άλλο.
Μετά το γυρίζαμε στο πινάκλ ενώ στα ηχεία έπαιζαν μαγνητοφωνήσεις απ τον
ήχο του...
χαθηκαμε ρε συ αεταρα, αλλα ηταν αυτος λογος να μας σβησεις και απο αναγνωστες;
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου πω τωρα που το ξανασκεφτομαι ισως ειναι καλυτερα, βλεπω να εχεις επικινδυνες ορεξεις τελευταια... ουουουουχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Είσαι καλά, φίλε; Ρίχταααααααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήρε συ blues δεν σας διέγραψα άλλαξα διεύθυνση γιατί είχα πρόβλημα με το άλλο mail, τώρα βέβαια πρέπει να ξαναγραφτείς εδώ και καταλαβαίνω ότι σε βάζω σε απίστευτο κόπο, αλλά γι’ αυτό δεν είναι τα φιλαράκια ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήαναγνωστες ναι, φιλαρακια ναι, μακρυα απο χολυγουντ και μπεβερλι χιλς ομως...
ΑπάντησηΔιαγραφή19/06 00:54 jerri
ΑπάντησηΔιαγραφήχα, καλό...
19/06 06:58 shade
Αετε καλημέρα.
Καλώς τονε