Η βρεγμένη τύρφη κολλούσε στρώματα-στρώματα στις γυμνές του πατούσες, σε κάθε του βήμα τα πόδια του βάραιναν, όταν δεν μπορούσε πια να περπατήσει σταματούσε και καθάριζε τα πόδια του, τότε σήκωνε το κεφάλι και κοιτούσε πάντα προς την ανατολή, είτε ήταν μπροστά του, είτε ήταν πίσω του. Ήταν ένα παράξενο παιδί, από μικρός δούλευε για να τα βγάλει πέρα, μα ποτέ δε παραπονιότανε γιατί στους δικούς του κόσμους πάντα μπορούσε και χανόταν, στα χωράφια στο χωριό με τα χώματα πάλευε κι όταν πρόκοψε να σπουδάσει, όχι που το ‘θελε κανείς αλλά να, τα κατάφερε και ‘κει, στην λαχαναγορά ξεφόρτωνε καφάσια κάθε ξημέρωμα, έβλεπε πάντα το ξημέρωμα, δεν το επεδίωκε αλλά ίσως υποσυνείδητα να το ‘ψαχνε, μα ήταν πάντα υπέροχο το ξημέρωμα.
Ο καιρός είναι ένας γαμημένος σύμβουλος …
Τα χρόνια πέρασαν, το ξημέρωμα το ‘χασε, το ωράριο άλλαξε και η δουλειά επίσης, δεν κουβάλαγε πια τίποτα και γιατί πληρωνόταν αναρωτιόταν ώρες-ώρες. Καινούργια κουσούρια τον βρήκαν, όλη την ώρα σκεφτόταν την δουλειά και τα κίτρινα χαρτάκια που πολλαπλασιάζονταν σαν τις κατσαρίδες. Έχασε την επαφή του με το ξημέρωμα.
Μερικές φορές έκλεινε τα μάτια και ένοιωθε τα πόδια του δροσερά, η καλοκαιρινή δροσιά τον τύλιγε μέσα στην κάψα του μεσημεριού, μισάνοιγε τα μάτια του και κλεφτοκοιτούσε την χαραυγή μέσα από καλαμπόκια και καπνόφυλλα, ξυπόλυτος στη λάσπη.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
photo by freeagle “corn fields” at: http://picasaweb.google.com/freeagler/MyPhotos#5357631142081965266
video by aeriko2008 at: http://www.youtube.com/watch?v=a_ztRUlKdmE&feature=related
lyrics at: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5092
Ο καιρός είναι ένας γαμημένος σύμβουλος …
Τα χρόνια πέρασαν, το ξημέρωμα το ‘χασε, το ωράριο άλλαξε και η δουλειά επίσης, δεν κουβάλαγε πια τίποτα και γιατί πληρωνόταν αναρωτιόταν ώρες-ώρες. Καινούργια κουσούρια τον βρήκαν, όλη την ώρα σκεφτόταν την δουλειά και τα κίτρινα χαρτάκια που πολλαπλασιάζονταν σαν τις κατσαρίδες. Έχασε την επαφή του με το ξημέρωμα.
Μερικές φορές έκλεινε τα μάτια και ένοιωθε τα πόδια του δροσερά, η καλοκαιρινή δροσιά τον τύλιγε μέσα στην κάψα του μεσημεριού, μισάνοιγε τα μάτια του και κλεφτοκοιτούσε την χαραυγή μέσα από καλαμπόκια και καπνόφυλλα, ξυπόλυτος στη λάσπη.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
photo by freeagle “corn fields” at: http://picasaweb.google.com/freeagler/MyPhotos#5357631142081965266
video by aeriko2008 at: http://www.youtube.com/watch?v=a_ztRUlKdmE&feature=related
lyrics at: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5092
Εγώ που ξυπνάω χαράματα, καλός είμαι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καλύτερος!
ΑπάντησηΔιαγραφή12/07 23:33 Nantia42
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιο τραγουδι.
13/07 00:05 Usοund
Κολακευτικό σχόλιο, όσον αφορά στο βίντεο!
Γράφε εσύ αετέ, για να σχολιάζουν οι άλλοι τα γιουτιούμπια!
13/07 00:17 Κλεάνθης
Αητέ τι έπαθες? Αγία Νοσταλγία?
http://www.youtube.com/watch?v=zWoD7vyNruI
Αγία Νοσταλγία, πέλαγο ανοιχτό,
πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθό;
Αγία Νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου.
Δεν έχω απόψε πού να πάω, δέξου με στο δώμα σου.
Αγία Νοσταλγία τις αγάπες μου καλώ
μέσα από καθρέφτη παραμορφωτικό.
Αγία Νοσταλγία της μνήμης αδερφή
είσαι αγκάθι, βάλσαμο
τραγούδι και στριγκλιά μαζί.
Αγία Νοσταλγία ανίκητο θεριό
έχεις κλείσει την καρδιά μου
σε λαβύρινθο.
(εμένα πάντως μου άρεσε η φωτογραφία με τα καλαμπόκια:)
13/07 00:24 Usοund
Η φωτό με τις καλαμποκιές θες να πεις. Τα καλαμπόκια τα ματσούλισε η πρώτη σχολιάσασα.
13/07 10:57 freeagle
Καλημέρα υπέροχη μπλογκογειτονιά!
Κλεάνθη χαίρομαι που σου άρεσε η φωτογραφία, είναι δική μου θα προσπαθώ, όσο γίνεται, να διανθίζω της αναρτήσεις με δικό μου φωτογραφικό υλικό.
Γεια σου Νάντια, γεια σου Usound …
13/07 11:14 evie
Καλημέρα, μου αρέσει το κείμενο και η φωτό, δείχνει υπέροχα τον ουρανό κι εκείνα τα μπλε βουνά πίσω από το βαθύ πράσινο των φύλλων μοιάζουν με θάλασσες!
13/07 12:01 Τριαντάφυλλος Κατσαρέλης
Θέλω μερτικό από τα καλαμπόκια... χθες συνέδεσα το άρθρο (αναγνώσεις 44) στο portal των "παιδιών μου" στο ΕΜΠ...
13/07 12:40 freeagle
Evie, είδες τι ωραίες φωτογραφίες βγάζω; και πράσινα και μπλε! Να ‘ναι καλά το Photoshop ;p
Τριαντάφυλλε δώσε url του portal για να στείλω τα καλαμπόκια.