- Δεκέμβρης, είπε κοιτάζοντας προς το νότο την γραμμή του ορίζοντα, όλα μου θυμίζουν Δεκέμβρη μήνα, κι ας έχει τόση κάψα! η δουλειά είναι τρελή, σήμερα από το πρωί ως το βράδυ στο νησί, την Δευτέρα θα ‘μαστε και πάλι εδώ, την Τρίτη στα ορεινά, στου διαόλου τη μάνα και την Τετάρτη πάλι τα βουνά θα πάρουμε, οι πληρωμές γίνονται αμέσως, κάποιοι εκεί μέσα στα γραφεία πρέπει να ρίχνουν πολλή δουλειά, και ‘γω δεν έχω κοινωνική ζωή! Δεκέμβρης σου λέω, κανονικός! μόνο τα κάλαντα και οι καλικάντζαροι λείπουν!
- Οι καλικάντζαροι ήταν πάντα εδώ! Μες το μυαλό μας!
- Χαχαχα !, γέλασε δυνατά και γύρισε απότομα δίπλα, δεν ήταν κανείς εκεί, χαμήλωσε το βλέμμα του στην κουπαστή, κοίταξε τα χέρια του που αγκάλιαζαν το κρύο σίδερο, άνοιξε τις παλάμες του, αυτή η αίσθηση του αλατιού του τον εκνεύριζε από μικρό, έτριψε τα χέρια του σκορπώντας το αλάτι πάνω στους ανοικτούς φακέλους που ξεχείλιζαν με τα έγγραφα να παίζουν στο θαλασσινό αεράκι, τους κοίταξε χαμογελώντας.
Θα ‘ταν τρία χρόνια τώρα που αλώνιζε σε όλη την περιφέρεια μόνος του, σαν τον λύκο, παλιά είχε τον φίλο του μα εδώ και καιρό ταξίδευε μόνος παρέα με τους φακέλους του, τους πήγαινε, τους έφερνε, τους ξαναπήγαινε, όταν ήταν πάνω σε πλοίο τους άφηνε κόντρα στον άνεμο για να πάρουν την μυρωδιά της θάλασσας και τους πασπάλιζε με αλάτι για να μυρίζουν ιώδιο όπως έκανε τώρα. Έφερε στο νου του κλειστά γραφεία με κλιματισμό και φιλοφρονήσεις, τα τηλέφωνα να χτυπούν, τα κίτρινα χαρτάκια να πολλαπλασιάζονται σαν κατσαρίδες και να καταλαμβάνουν το χώρο. Σκέφτηκε μια γυναίκα όμορφη, καθισμένη στο γραφείο να αγγίζει τα ίδια χαρτιά σε πιο ήσυχο περιβάλλον και να αναρωτιέται γιατί μυρίζει θάλασσα. Πάνε δυο χρόνια τώρα που την σκεφτόταν, χαμογέλασε στην σκέψη της, ίσως γι’ αυτό να την σκεφτόταν, ίσως ακόμη και αυτό να του αρκούσε ...
-Μη στενοχωριέσαι, τη δευτέρα θα ‘μαστε πάλι εδώ …
Photo by freeagle at: http://picasaweb.goo...964435777024002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου