αναπάντεχα ...

… αρχές Ιούνη …

… υπήρχε φως μα όχι ζέστη …

… ο δρόμος φιδογύριζε μονότονα …

… στάση …

… ο ήχος της θάλασσας χάιδευε τα αυτιά τους …

… δυο βλέμματα διασταυρώθηκαν για ένα δευτερόλεπτο …

… αρκούσε …

… ήταν το μεγαλύτερο δευτερόλεπτο της ζωής τους …

… όλα τα άλλα ήταν μικρά …

… ο σπόρος δημιουργήθηκε …

… αργά ή γρήγορα θα φύτρωνε …



Το κύμα

Μια ώρα μόνο να σε δω κι αυτό μου φτάνει

να συνεχίσω την αδιάφορη ζωή μου

Αφού δεν είσαι εδώ, αγάπη μου, μαζί μου

Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει

Τι φέρνει πίσω, πόση δύναμη μου δίνει

Ελπίδες, να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη



Έλα κύμα πάρε με

και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με

Έλα κύμα και βοριά

το σώμα του στεριά, μπροστά του βγάλε με

Μα αν αυτός μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ

ναυάγιο άσε με



Μια στιγμούλα μοναχά μέσα στο χρόνο

να μη του δώσεις, την απόσταση να σβήσω

κι ύστερα, αν θες πάλι, την πόρτα σου θα κλείσω

Μοιάζουν όλα απόψε σαν σκηνή από φόνο

θα μ' εξοντώσεις, το ξέρω όπου και να πάω

στο ρεύμα της καρδιά σου κόντρα προχωράω


Έλα κύμα πάρε με ...